ਨਵੀਂ ਦਿੱਲੀ, ਜੇਐੱਨਐੱਨ : ਜੰਗ ਕਿਸੇ ਮਸਲੇ ਦਾ ਹੱਲ ਨਹੀਂ ਹੈ ਪਰ ਫਿਰ ਵੀ ਲੜਾਈਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ। ਲੋਕਾਂ ਵਿਚਕਾਰ, ਸਮਾਜਾਂ ਵਿਚਕਾਰ, ਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿਚਕਾਰ। ਮਾਣ-ਸਨਮਾਨ ਦੀ ਖ਼ਾਤਰ। ਜਦੋਂ ਹਿੱਤਾਂ ਦੇ ਟਕਰਾਅ ਨੂੰ ਗੱਲਬਾਤ ਰਾਹੀਂ ਹੱਲ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਤਾਂ ਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿਚਕਾਰ ਜੰਗ ਦੀ ਸਥਿਤੀ ਬਣ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਇਹ ਯੂਕਰੇਨ ਤੇ ਰੂਸ ਵਿਚਕਾਰ ਜੰਗ ਦਾ ਅੰਤ ਹੈ। ਜੰਗਾਂ ਤਬਾਹੀ ਦੀ ਡਰਾਉਣੀ ਤਸਵੀਰ ਪੇਸ਼ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ ਪਰ ਹਥਿਆਰ ਉਦਯੋਗ ਲਈ ਇਹ ਆਕਸੀਜਨ ਤੋਂ ਘੱਟ ਨਹੀਂ ਹਨ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਕਾਰਨ ਦੁਨੀਆ ਦੀਆਂ ਵੱਡੀਆਂ ਹਥਿਆਰ ਬਣਾਉਣ ਵਾਲੀਆਂ ਕੰਪਨੀਆਂ ਦਿਨ-ਬ-ਦਿਨ ਚੌਗੁਣੀ ਤਰੱਕੀ ਕਰ ਰਹੀਆਂ ਹਨ।

ਕੋਵਿਡ ਮਹਾਮਾਰੀ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਸਾਲ ਦੌਰਾਨ ਵਿਸ਼ਵ ਦੀ ਜੀਡੀਪੀ 4.4 ਪ੍ਰਤੀਸ਼ਤ ਘਟੀ ਪਰ ਫ਼ੌਜੀ ਉਪਕਰਣਾਂ ‘ਤੇ ਦੇਸ਼ਾਂ ਦਾ ਖ਼ਰਚ ਲਗਪਗ ਤਿੰਨ ਪ੍ਰਤੀਸ਼ਤ ਵਧ ਗਿਆ। ਕਿੰਨੀ ਵਿਡੰਬਨਾ ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ ਕਿ ਅੱਜ ਸਮਰੱਥ ਹਥਿਆਰਾਂ ਦੇ ਭੰਡਾਰ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਸ਼ਾਂਤੀ ਦਾ ਵਿਚਾਰ ਅਰਥਹੀਣ ਹੋ ​​ਗਿਆ ਹੈ। ਇਸ ਨੂੰ ਬਿਲਕੁਲ ਖ਼ਾਰਿਜ਼ ਕਰਨਾ ਵੀ ਗ਼ਲਤ ਹੋਵੇਗਾ ਕਿ ਦੁਨੀਆ ਦੇ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਹਥਿਆਰ ਨਿਰਮਾਤਾ ਦੋ ਦੇਸ਼ਾਂ ਦੇ ਵਿਵਾਦ ਨੂੰ ਹਵਾ ਦੇਣ ਦਾ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਯੁੱਧ ਦੀ ਸਥਿਤੀ ਪੈਦਾ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਤੇ ਉਹ ਆਪਣੇ ਹਥਿਆਰਾਂ ਦੀ ਵਿਕਰੀ ਤੋਂ ਕਮਾਈ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਜਦੋਂ ਕੋਈ ਜੰਗ ਸ਼ੁਰੂ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਹਥਿਆਰਾਂ ਦੇ ਡੀਲਰ, ਹਥਿਆਰ ਨਿਰਮਾਤਾ ਤੇ ਸਰਕਾਰੀ ਲਾਮਬੰਦੀ ਸਮੂਹ ਸਰਗਰਮ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਇਸ ਅਦਿੱਖ ਗਠਜੋੜ ਦੀਆਂ ਦਿਖਾਈ ਦੇਣ ਵਾਲੀਆਂ ਤਸਵੀਰਾਂ ਤੋਂ ਡਰੇ ਹੋਏ ਦੇਸ਼ਾਂ ਨੂੰ ਮੋਟੀ ਰਕਮ ਦੇ ਕੇ ਆਪਣੇ ਲਈ ਹਥਿਆਰ ਖ਼ਰੀਦਣੇ ਪੈਂਦੇ ਹਨ।